Political art ή Trabuc art
“Ο πολιτικός οφείλει να μη διαφέρει σαν αντίληψη απ' τον καλλιτέχνη”
“Δημόσια και Ιδιωτικά”, Οδυσσέας Ελύτης 1990
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά από αυτή την κρυστάλλινη δήλωση του Ελύτη, ο πολιτικός και ο καλλιτέχνης συναντήθηκαν τελικά αλλά από λάθος δρόμο. Αντί ο πολιτικός να ανεβεί ποιοτικά και να πλησιάσει τον καλλιτέχνη, κατρακύλησε ο καλλιτέχνης και βρήκε τον πολιτικό.
Τα τελευταία χρόνια, η political Art μονοπωλεί τις πρωτιές στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα, ενώ όσο περνάει ο καιρός, η “πολιτικοποιημένη τέχνη” παίρνει πλέον διαστάσει εμμονής. Τα έργα τέχνης μετατράπηκαν σε οργανωμένες εκδηλώσεις πολιτικής διαμαρτυρίας (από εδώ και ο όρος activicm Art) ενώ έχει γίνει σχεδόν της μόδας οι καλλιτέχνες να στηρίζουν φανερά πολιτικούς υποψηφίους σε εκλογικές αναμετρήσεις. Οι αισθητική δίνει τη θέση της σε πολιτικά σύμβολα και τα μηνύματα του έργου γίνονται συνθήματα και πολιτικές ατάκες τη στιγμή που ολόκληρες επιτροπές καλλιτεχνικών οργανώσεων παγκόσμιας εμβέλειας δίνουν με τις διακηρύξεις τους ξεκάθαρη πολιτική γραμμή στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες.
Άσχημη τέχνη σε όμορφες πόλεις
Επιστρέφεις πίσω στη χώρα σου μετά από τις “κουλτουριάρικες” διακοπές που για τόσο καιρό σχεδίαζες και περίμενες με ανυπομονησία. Δεν χρειάζεται και πολλά για ν' ανοίξει το μάτι και η ψυχή του φιλότεχνου ανθρώπου. Λίγες μόνο μέρες σε μια πόλη της Ευρωπαϊκής μας γειτονιάς είναι αρκετές για να σε φέρουν κοντά στα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της σύγχρονης τέχνης. Τουλάχιστον αυτό είναι το πλάνο, η θεωρεία που λέμε. Διότι στην πραγματικότητα η σύγχρονη Τέχνη βρίσκεται από καιρό τώρα πολύ πιο κάτω από τις προσδοκίες ακόμα και του μέσου θεατή/ επισκέπτη. Τα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου, στις πιο γνωστές καλλιτεχνικές πρωτεύουσες του κόσμου, φιλοξενούν έργα των πιο διάσημων καλλιτεχνών του κόσμου που δυστυχώς σε αφήνουν τραγικά αδιάφορο.
Μην χτυπάτε τις πόρτες Εθνικιστές απορριπτικοί!
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές λόγω των πρόσφατων αρνητικών εξελίξεων στο Κυπριακό και στην προσπάθειά του να σώσει τη διαδικασία από το ναυάγιο, ο Γ.Γ των Ηνωμένων Εθνών επικοινώνησε με τον ειδικό απεσταλμένο του, τον κο Αιντε και του πρότεινε το πιο κάτω μέτρο.
Μέσα σε οποιοδήποτε σχέδιο λύσης πρέπει να γίνεται ξεκάθαρο προς όλους τους Ε/Κ οτι απαγορεύεται αυστηρά να κτυπούν απότομα τις πόρτες ειδικά όταν βρίσκονται μπροστά Τ/Κ συμπολίτες τους. Σε αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες γι' αυτούς μπορεί να είναι ολέθριες και για κάτι τέτοιο την ευθύνη θα φέρουν αποκλειστικά οι ίδιοι. Πρόσθεσε επίσης πως στο πλαίσιο της πολιτικής, αριθμητικής και σουρεαλιστικής ισότητας, οι Τ/Κ πολίτες δικαιούνται να χτυπούν τις πόρτες όσο θέλουν ώσπου να τις σπάσουν οπότε η Ε/Κ διοίκηση είναι υποχρεωμένη να τις αντικαταστήσει μέχρι να τις ξανασπάσουν και πάλι.
Είμαι κάποιος και ζω κάπου
Εκείνος που αγνοεί τα όρια εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα και το γεγονός ότι εξωτερικά μοιάζει ίδιος με εκείνον που αμφισβητεί τα όρια και θέλει να τα διευρύνει. Ο πρώτος λειτουργεί εκ του ασφαλούς χωρίς κόπο και καμαρώνει περήφανος για τα επίθετα του προοδευτικού ή του διανοούμενου που απλόχερα του χαρίζει ο κόσμος. Ο δεύτερος ταλαιπωρείται σ' ένα προκρούστειο βασανιστήριο ανάμεσα στις τύψεις και στις επιλογές του. Φορτώνεται το ασήκωτο φορτίο του πρωτοπόρου σε αχαρτογράφητα νερά γνωρίζοντας πως η ζυγαριά θα γέρνει πάντα έστω και ελάχιστα προς τη μεριά της αποτυχίας. Την ίδια στιγμή αναγκάζεται συνεχώς να αποδεικνύει ότι δεν είναι ένα απλός εκκεντρικός αιθεροβάμων αλλά ένα ανήσυχο μυαλό με συνείδηση και υπευθυνότητα.
Μενέλαος Πίττας - ο φωτογράφος των φωτογραφιών
Πέρασαν ήδη 10 μέρες από την παρουσίαση των φωτογραφιών του Μενέλαου Πίττα στη Φωτοδό και όμως οι διάφορες εκκρεμότητες αυτής της περιόδου δεν ήταν αρκετές για να σβήσουν από το μυαλό μου εκείνα τα 2-3 πράγματα που από εκείνο το βράδυ σκέφτομαι συνέχεια. Είναι κάποιες πτυχές του έργου του Μελή που για κάποιο λόγο περνούν απαρατήρητες, ασχολίαστες εννοώ, είτε από τον ίδιο είτε από τον κόσμο που βλέπει τις φωτογραφίες του.
Βλέποντας το Μελή να μιλάει για το περιεχόμενο των φωτογραφιών του, θα τον ακούσουμε συχνά να λέει ότι φωτογραφίζει κάποιες Θείες, μπουκάλες, ανθρώπους που μαγειρεύουν ή ταξιδεύουν, τον γραφικό “τρελό” της γειτονιάς κλπ. Διαφωνώ σε όλα. Στην πραγματικότητα ο Μελής φωτογραφίζει φωτογραφίες.
