Μην χτυπάτε τις πόρτες Εθνικιστές απορριπτικοί!
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές λόγω των πρόσφατων αρνητικών εξελίξεων στο Κυπριακό και στην προσπάθειά του να σώσει τη διαδικασία από το ναυάγιο, ο Γ.Γ των Ηνωμένων Εθνών επικοινώνησε με τον ειδικό απεσταλμένο του, τον κο Αιντε και του πρότεινε το πιο κάτω μέτρο.
Μέσα σε οποιοδήποτε σχέδιο λύσης πρέπει να γίνεται ξεκάθαρο προς όλους τους Ε/Κ οτι απαγορεύεται αυστηρά να κτυπούν απότομα τις πόρτες ειδικά όταν βρίσκονται μπροστά Τ/Κ συμπολίτες τους. Σε αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες γι' αυτούς μπορεί να είναι ολέθριες και για κάτι τέτοιο την ευθύνη θα φέρουν αποκλειστικά οι ίδιοι. Πρόσθεσε επίσης πως στο πλαίσιο της πολιτικής, αριθμητικής και σουρεαλιστικής ισότητας, οι Τ/Κ πολίτες δικαιούνται να χτυπούν τις πόρτες όσο θέλουν ώσπου να τις σπάσουν οπότε η Ε/Κ διοίκηση είναι υποχρεωμένη να τις αντικαταστήσει μέχρι να τις ξανασπάσουν και πάλι.
Μενέλαος Πίττας - ο φωτογράφος των φωτογραφιών
Πέρασαν ήδη 10 μέρες από την παρουσίαση των φωτογραφιών του Μενέλαου Πίττα στη Φωτοδό και όμως οι διάφορες εκκρεμότητες αυτής της περιόδου δεν ήταν αρκετές για να σβήσουν από το μυαλό μου εκείνα τα 2-3 πράγματα που από εκείνο το βράδυ σκέφτομαι συνέχεια. Είναι κάποιες πτυχές του έργου του Μελή που για κάποιο λόγο περνούν απαρατήρητες, ασχολίαστες εννοώ, είτε από τον ίδιο είτε από τον κόσμο που βλέπει τις φωτογραφίες του.
Βλέποντας το Μελή να μιλάει για το περιεχόμενο των φωτογραφιών του, θα τον ακούσουμε συχνά να λέει ότι φωτογραφίζει κάποιες Θείες, μπουκάλες, ανθρώπους που μαγειρεύουν ή ταξιδεύουν, τον γραφικό “τρελό” της γειτονιάς κλπ. Διαφωνώ σε όλα. Στην πραγματικότητα ο Μελής φωτογραφίζει φωτογραφίες.
Μας έφταιξε το Ράλι τώρα!
Αρχίσαμε πάλι τα παράπονα και τους αναθεματισμούς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Ράλι επειδή, όπως κάθε χρόνο, θα έχει μια ειδική στο κέντρο της Λευκωσίας. Κι επειδή κάποιοι δρόμοι θα μείνουν κλειστοί στη διάρκεια των δοκιμαστικών καθώς και τη μέρα του αγώνα, βρήκαμε ευκαιρία να βγούμε και να φωνάξουμε με αγανάκτηση ότι τάχατες τέτοια πράγματα μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες και δημοκρατίες της μπανανίας γίνονται. Νομίζω τελικά πως αλλού μας τρώει και αλλού ξυνόμαστε! Εννοώ πως άλλα, πιο σημαντικά πράγματα για τη χώρα μας είναι τριτοκοσμικά και πρωτάκουστα.
Ελευθερίες, κυριαρχίες και παρόμοιες αρλούμπες!
Η πολιτική ιστορία της Κύπρου των τελευταίων πενήντα χρόνων, δεν είναι τίποτα άλλο από την εργολαβική προσπάθεια των κυβερνώντων, μαζί με μια μερίδα της κοινωνίας, να πείσουν τους Κύπριους πως όλα τα δεινά αυτού του τόπου πηγάζουν από την παράλογη αξίωσή τους να ζήσουν κυρίαρχα και ελεύθερα. Από κοντά πάντα και οι παραδοσιακοί “ξένοι”, έτοιμοι να μας ανταμείψουν (μόνο με λόγια) κάθε φορά που αυτοτιμωρούμαστε και να μας τιμωρήσουν (πάντα με πράξεις) κάθε φορά που ζητάμε να ισχύσουν και για μας τα λογικά και αυτονόητα δικαιώματα των ανθρώπων.
O αρθρογράφος που χάθηκε στο χρόνο
Μ' αρέσει η πόλη μου. Μ' αρέσει η χώρα μου. Μ' αρέσει η εποχή μου.
Δεν θα' θελα , ακόμα και να μπορούσα, ν' αλλάξω τίποτα απ' όλ'αυτά. Αν είχα δηλαδή μια μηχανή του χρόνου, που να μπορούσε να μ' έπερνε όπου της το ζητούσα, στο παρελθόν, στο μέλλον, εγώ θα διάλεγα να μείνω εδώ. Στο ψηλότερο σημείο της πεδιάδας του Σέρρα. Στο μικρό μου χωριουδάκι. Στο Άκουαπαλόμπο. Νοιώθω τόση σιγουριά μέσα στα δυνατά πέτρινα τείχη του. Ο πανύψηλος πύργος του, βλέπει πέρα από τους λόφους, μακριά και οι εχθροί το τρέμουν, και κρύβονται. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος τολμήσει να επιτεθεί, θα πάρει ένα μάθημα που θα το θυμάται για καιρό.
Σελίδα 3 από 67
