Ώσπου να καταλάβουμε τι εννοούσαν...
Δεν μ' ενοχλεί μόνο το γεγονός ότι τίποτα απ' όσα λέγονται από τα δημόσια πρόσωπα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Με ενοχλεί περισσότερο που πλέον θεωρείται δεδομένο. Είτε από κείνους που τα λεν είτε από κείνους που τα ακούνε.
Διαπιστώνω δύο τραγικές πραγματικότητες. Πρώτο, δοκιμάζω στη διάρκεια μιας συζήτησης να αναφέρω τη θέση ενός δημόσιου προσώπου πάνω σε ένα θέμα και λαμβάνω πάντα την ίδια αντίδραση “μα καλά πίστεψες ειλικρινά όσα είπε; Δεν σου πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό ότι πίσω από αυτές τις δηλώσεις υπάρχουν σκοπιμότητες;” Δεύτερο, παρακολουθώ τις δηλώσεις όλων των πλευρών σχετικά με ένα θέμα και καταλήγω ότι συμφωνώ με όλους, αφού όλοι, ακόμα και οι αιώνιοι πολιτικοί αντίπαλοι, λένε το ίδιο πράγμα με διαφορετικές φράσεις.
Η δική μας "γελαστή ανηφόρα"
Κάθε φορά που πηγαίνω στα χιόνια στο Τρόοδος, προσπαθώ μάταια να βρω απάντηση στις ίδιες πάντα απορίες. Από όλες τις ανακοινώσεις της αστυνομίας τι ακριβώς είναι εκείνο που δεν κατάλαβαν όλοι αυτοί οι οδηγοί των σαλούν αυτοκινήτων πόλης, και μανιωδώς επιμένουν να ανεβαίνουν προς την χιονισμένη κορυφή προκαλώντας συνεχώς μικρο-δυστυχήματα που μπλοκάρουν το δρόμο για ώρες και βάζουν σε κίνδυνο τους ίδιους αλλά και τους υπόλοιπους οδηγούς.
Η Τέχνη έχει και χώρο και χρόνο κύριοι!
Τώρα που το μεγάλο κύμα αντιδράσεων για τις φωτογραφίες της καλλιτέχνιδας, φωτογράφου, ακτιβίστριας, τρανσέξουαλ Πάολας έχει περάσει, μπορούμε νομίζω να δούμε πιο καθαρά τις διάφορες πτυχές αυτής της υπόθεσης.
Καταρχήν να πω, πως η είδηση πήρε δυσανάλογα τεράστιες διαστάσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Μέσα σε 24 ώρες, οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης των Κυπρίων χρηστών γέμισαν με πρωτοβουλίες ανθρώπων που στάθηκαν αλληλέγγυοι σ' αυτή την ούτω καλούμενη “λογοκρισία” της Τέχνης. Ο λόγος είναι επειδή αυτή η υπόθεση εξελίχτηκε πολύ βολικά για όλους. Από τη μία η Πάολα έστρεψε όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της, κάτι που σίγουρα επιδίωκε από την αρχή, και από την άλλη οι αγανακτισμένοι υποστηρικτές της βρήκαν μια αφορμή για να επιτεθούν επιτέλους σε κάτι ή σε κάποιους γνωρίζοντας πως όποιος τολμούσε να υποστηρίξει τη θέση της αστυνομίας γινόταν εύκολος στόχος και μπορούσε άνετα πλέον να κατηγορηθεί ανοιχτά ως ομοφοβικός, φασίστας, δικτάτορας, τζιχαντιστής (νέο φρούτο αυτό) και πολλά άλλα.
Ελπίζω χρόνια πολλά σε όλους!
Αυτά τα Χριστούγεννα οι πόρτες κλείνουν. Δεν ρωτάει πια ο κόσμος πως θα περάσεις τις γιορτές. Όπου και όπως μπορεί ο καθένας. Σε κάτι φίλους, σε κάποιους συγγενείς, με την οικογένεια. Απαντάς χωρίς δισταγμούς ή επιφυλακτικότητα όπως συνέβαινε παλιά. Λίγες προετοιμασίες, χωρίς υπερβολές. Το φαγητό και το ποτό δεν θα μας λείψουν. Θα περάσουμε καλά και θα διασκεδάσουμε.
Ημερολόγιο 19
Μόλις χτες βράδυ σχολίαζα πως οι στίχοι του Ρεμπό, τον τελευταίο καιρό μου προκαλούν κάτι σαν παραισθήσεις. Διαβάζοντας τους, έλεγα, νοιώθω πρώτα ένα μούδιασμα στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Μετά, μια περίεργη δύναμη τραβά αργά και βασανιστικά τα καλώδια του νου μου μπλέκοντας τα σαν γαϊτανάκι. Μια-μια οι σκέψεις μου αδρανούν ώσπου στο τέλος, και λίγο πριν μου κοπεί η ανάσα, η τρομακτική αυτή διαδικασία σταματάει, αλλά μόνο για λίγο. Σύντομα αρχίζει ξανά.
