Ημερολόγιο 20
Είμαι ένα υπόκωφο βουητό που φτάνει από μακριά και με στοργή σκεπάζει τις ψυχές που αγρυπνούν. Ηρεμούν οι ανησυχίες, μαλακώνουν οι αντιστάσεις της λογικής και δέχονται αυτό που μια ζωή πολεμούσαν.Είμαι ριζωμένος στα θεμέλια της ύπαρξης σας και τρέφομαι από την υγρασία των υπογείων σας. Πως αντιστέκεται το κλαδί στον κορμό; Πώς αμφισβητεί το πέταλο το λουλούδι;
Με εύκολες μεταμοντέρνες θεωρίες. Ενδίδετε στο παραμύθι της εξυπνάδας και συμπεριφέρεστε σαν νικητές σε μια στημένη μάχη χωρίς αντίπαλο.
Αυτοσχέδια, απολογητική ταυτολογία
Δεν κατάφερα να μείνω στο κανάλι μου. Εκείνο το ρηχό αυλάκι που μέσα του ο καθένας κυλάει, δεν με κράτησε για πολύ. Από μικρός άρχισα να παρεκκλίνω επικίνδυνα. Δεν είμαι απροσάρμοστος, είμαι μάλλον σιωπηρά ασυμβίβαστος. Πλάτυνα λοιπόν πολύ και ξεχείλισα από το λούκι μου. Κατεβαίνω τη τσουλήθρα της ζωής μου σαρώνοντας μαζί ότι βρίσκεται κοντά μου και έξω από μένα. Στα δίκτυα του μυαλού μου πιάνονται όλων των ειδών αναμνήσεις. Κι ενώ εξωτερικά ακολουθώ κατά γράμμα το γνωστό μοτίβο σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι, στην ουσία αλητεύω στα μυαλά άλλων ανθρώπων και σεργιανίζω σε ξένα βιώματα.
Ώσπου να καταλάβουμε τι εννοούσαν...
Δεν μ' ενοχλεί μόνο το γεγονός ότι τίποτα απ' όσα λέγονται από τα δημόσια πρόσωπα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Με ενοχλεί περισσότερο που πλέον θεωρείται δεδομένο. Είτε από κείνους που τα λεν είτε από κείνους που τα ακούνε.
Διαπιστώνω δύο τραγικές πραγματικότητες. Πρώτο, δοκιμάζω στη διάρκεια μιας συζήτησης να αναφέρω τη θέση ενός δημόσιου προσώπου πάνω σε ένα θέμα και λαμβάνω πάντα την ίδια αντίδραση “μα καλά πίστεψες ειλικρινά όσα είπε; Δεν σου πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό ότι πίσω από αυτές τις δηλώσεις υπάρχουν σκοπιμότητες;” Δεύτερο, παρακολουθώ τις δηλώσεις όλων των πλευρών σχετικά με ένα θέμα και καταλήγω ότι συμφωνώ με όλους, αφού όλοι, ακόμα και οι αιώνιοι πολιτικοί αντίπαλοι, λένε το ίδιο πράγμα με διαφορετικές φράσεις.
Σώστε μας απο τους επενδυτές!
Κόντρες στον κακόγουστο σχεδιασμό φαίνονται να κάνουν οι πόλεις της πατρίδας μας, η μια μετά την άλλη. Το χορό άνοιξε η Λευκωσία με το γνωστό φιλέτο του Χίλτον. Πολυ-άστερα ξενοδοχεία μυθικής χλιδής για γαλαζοαίματους θαμώνες και βάλε. Οι μακέτες παρουσιάζουν κυκλώπεια οικοδομήματα μνημειακών διαστάσεων που θυμίζουν κάτι μεταξύ κρεμαστών κήπων της Βαβυλώνας και πύργου της Βαβέλ.
Η δική μας "γελαστή ανηφόρα"
Κάθε φορά που πηγαίνω στα χιόνια στο Τρόοδος, προσπαθώ μάταια να βρω απάντηση στις ίδιες πάντα απορίες. Από όλες τις ανακοινώσεις της αστυνομίας τι ακριβώς είναι εκείνο που δεν κατάλαβαν όλοι αυτοί οι οδηγοί των σαλούν αυτοκινήτων πόλης, και μανιωδώς επιμένουν να ανεβαίνουν προς την χιονισμένη κορυφή προκαλώντας συνεχώς μικρο-δυστυχήματα που μπλοκάρουν το δρόμο για ώρες και βάζουν σε κίνδυνο τους ίδιους αλλά και τους υπόλοιπους οδηγούς.
Σελίδα 7 από 66
