Θα ήθελα τα παιδιά μου...
Θα ήθελα μεγαλώνοντας τα παιδιά μου, να έχουν όρια. Δεν θα ήθελα να είναι ούτε απάτριδες, ούτε άθρησκοι, ούτε ανιστόρητοι. Θα είμαι έτσι σίγουρος, πως όταν μια μέρα θελήσουν να αμφισβητήσουν τα όρια τους και να τα διευρύνουν, θα ξέρουν τουλάχιστον πού βρίσκονται και ποια είναι. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να γίνουν τα άβουλα θύματα καμιάς νεοφιλελεύθερης ή νεομαρξιστικής θεωρίας μόνο και μόνο για να το παίζω εγώ πρωτοποριακός, μοντέρνος γονιός.
Ακούω τον ορίζοντα
Περπατώ σε μεγάλους μακρινούς διαδρόμους. Δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο θα μπορούσα να συγκρίνω αυτό το κτήριο παρά μόνο με σκηνικό κλασσικής επικής ταινίας. Τα πάντα φαίνονται γυαλιστερά, καθαρά, προσεγμένα. Πολυτελείς διάδρομοι χιλιοπερπατημένοι στο χρόνο από λογής-λογής ανθρώπους που κάποτε περιπλανήθηκαν κι αυτοί απελπισμένα, όπως κι εγώ, πάνω στα ακριβά μάρμαρα, δίπλα από δωρικές κολώνες και μεγαλοπρεπείς τοιχογραφίες.
Γιατί μπουγελώνεστε ρε ηλίθιοι;
Δεν νομίζετε πως φτάνει επιτέλους μ' αυτά τα δημόσια μπουγελώματα και τις άλλες ανόητες αμερικανιές; Εδώ ο κόσμος χάνεται κυριολεκτικά και η έννοια μας είναι ποιος μπουγελώθηκε μετά που τον προκάλεσε ο τάδε. Οι επώνυμοι μπουγελώνονται για να δείξουν και καλά ότι είναι άνετοι και δεν κωλώνουν, και η κουτσή Μαρία μπουγελώνεται για να νοιώσει επώνυμη. Ρίχνουμε δίπλα και μια φιλανθρωπία έτσι για άλλοθι, για να καμουφλάρουμε τις πραγματικές μας ανάγκες και την κρυφή μας επιθυμία να προβληθούμε, να γίνουμε κι εμείς υποψήφιοι σ' αυτά τα καταραμένα 5 λεπτά δημοσιότητας που πιστέψαμε πως μας αντιστοιχούν. Κι έτσι αντί να νοιώθουν χαζοί όλοι αυτοί που λούζονται κουβάδες με παγάκια, νοιώθουν σημαντικοί, μεγαλόψυχοι και φιλάνθρωποι. Που αν τους ρωτήσεις, το 98% δεν θα ξέρει καν τι είναι η Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση!
Μια σκέψη για το καλοκαίρι που φεύγει...
Επειδή θέλω να κοιμηθώ ήσυχος απόψε, θα ισορροπήσω στη συσσωρευμένη κούραση της μέρα, και θα αποτολμήσω να διατυπώσω όσο πιο απλά μπορώ τις σκέψεις μου με αφορμή τη φωτογραφία του Κυριάκου Αχιλλέως με τίτλο "Summer".
Η στιγμή ποτέ δεν ξάφνιασε τη ζωγραφική. Αντίθετα, αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα μεγαλύτερα της κεφάλαια από τον καιρό των προϊστορικών βραχογραφιών μέχρι τις μέρες μας. Για να ήμαστε όμως ειλικρινείς, εκείνο που πάντοτε αποτύπωνε η ζωγραφική ήταν το ίχνος της στιγμής, την ορθή προβολή της πάνω στην ψυχή του καλλιτέχνη, την επίγευσή της στον ουρανίσκο της μνήμης. Μια προσέγγιση που ξεκινά από τον καλλιτέχνη και με κόπο διασχίσει τους ωκεανούς του υποκειμενισμού για να φτάσει στην Τέχνη. Η ζωγραφική στιγμή, γίνεται με αυτό τον τρόπο μια ανάμνηση στο μυαλό του καλλιτέχνη και αργότερα, το ίδιο το έργο γίνεται μια ανάμνηση στο μυαλό του θεατή.
Για μισό γραμμάριο κάνναβης!
Συνέλαβαν 66χρονο για μισό γραμμάριο κάνναβης που βρήκαν σπίτι του μετά από έφοδο που διενήργησαν μέλη της ΥΚΑΝ.
Μερικές φορές διερωτώμαι αν τους βγαίνουν τυχαία ή αν τις επιδιώκουν όλες αυτές τις γελοιότητες. Εάν τα δεδομένα ήταν αυτά τότε δεν μπορώ να φανταστώ την ανάγκη όλης αυτής της επιχείρησης με τα μέλη της ΥΚΑΝ να ερευνούν το σπίτι ηλικιωμένου βάση δικαστικού εντάλματος για να βρουν ΜΙΣΟ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ ΚΑΝΝΑΒΗΣ, να τον συλλαμβάνουν και να του πάρουν κατάθεση! Από την άλλη, αν η επιχείρηση είχε και άλλες προεκτάσεις, πληροφορίες δηλαδή για κάτι πιο σοβαρό, τότε η είδηση όπως παρουσιάστηκε είναι λανθασμένη. Όπως και να'χει το πράγμα, όλη η υπόθεση ακούγεται περισσότερο σαν ανέκδοτο παρά σαν αστυνομικό δελτίο. Δεν είναι τυχαία που εδώ και λίγες μέρες κάνει τον γύρο του διαδικτύου σε Ελλάδα και Κύπρο σαν αστείο.
Σελίδα 10 από 68
