Αφηκαμεν τα θέρη μας τζιε ξικανναουρίζουμεν
Πάλι βουλιάξαμε στην καθημερινότητα μας ναρκωμένοι από την ανίατη, χρόνια ασθένεια του τόπου μου μας γέννησε. Εννοώ αυτό το συνδυασμό νωχελικότητας και αμνησίας που μας κάνει να ξεχνούμε τα πάντα, να μην αγωνιζόμαστε για τίποτα, να μην διεκδικούμε τίποτα να μην ελπίζουμε σε καμία βελτίωση στους αιώνες των αιώνων.
Οι πολίτες δεν μένουν πια εδώ
Οι πολίτες δεν μένουν πια εδώ. 'Έχουν φύγει εδώ και καιρό από το σπίτι της Δημοκρατίας. Εκείνη η πολλά υποσχόμενη σχέση τους με τους “εκλεγμένους” εκπροσώπους τους, κάθε άλλο παρά ειλικρινής και αμοιβαία ήταν. Μια μονόδρομη εκμετάλλευση, μια κοροϊδία καλύτερα, που προστατευόταν από “δημοκρατικούς” νόμους βασισμένους σε “δημοκρατικές” αρχές και αξίες.
Η ιστορία της Εικόνας ή η εικόνα της Ιστορίας
Όλο το σχέδιο έμοιαζε να ξεκινά πίσω από το μικρό αυτί. Μια μυτερή καμπύλη γραμμή που μόλις ξεχώριζε ανάμεσα στα βρεγμένα, ολόμαυρα μαλλιά και πλάταινε αρμονικά καθώς προχωρούσε. Μέχρι να φτάσει στο μέσο του λαιμού, κάτω από τη σιαγόνα, έσπαζε σε δυο, τρία μέρη που μπλέκονταν κι αυτά με τη σειρά τους σε μικρά, γραμμικά, διακοσμητικά μοτίβα. Καμία λεπτομέρεια, καμία αναπαράσταση. Ένα παιχνιδιάρικο μπέρδεμα γραμμών σαν ίχνος που άφησε πίσω του ένα αόρατο δάχτυλο ακολουθώντας τις δροσερές σταγόνες του νερού που κατηφόριζαν προς το λαιμό.
Για την "Πύλη" στην Αγία Νάπα
Ποτέ δεν ήθελα να νοιώθω τα έργα μου παντοτινά δικά μου. Πιστεύω πως η δικαίωση της Τέχνης φτάνει πάντα μέσα από ένα οδυνηρό αλλά απαραίτητο διαχωρισμό του δημιουργού από το έργο του. Θέλω όσο το δυνατό πιο σύντομα να μην μπορώ να ορίσω τη μοίρα τους, εννοώ την πορεία τους μέσα στο χρόνο. Ποτέ όμως δεν ένοιωσα τόσο “ξένος” μπροστά από ένα έργο μου.
Τι να τους κάνουμε τους νόμους όταν δεν έχουμε συνείδηση
Γιατί τελικά δεν τα κατάφερε ΠΟΤΕ αυτός ο τόπος να λύσει αποτελεσματικά ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα του; Μπορεί η αφορμή γι' αυτό το ρητορικό ερώτημα μου να είναι η επίκαιρη βία στα γήπεδα, όμως ο συλλογισμός μου αφορά ολόκληρη την κοινωνία μας διαχρονικά. Με τον ίδιο τρόπο, δεν καταφέραμε ποτέ να λύσουμε το υδατικό μας πρόβλημα όπως δεν καταφέραμε ποτέ να λύσουμε την νεανική παραβατικότητα. Δεν μπορέσαμε ούτε μια χρονιά να μειώσουμε τους νεκρούς μας στην άσφαλτο.
Σελίδα 14 από 68
